سلامت

 سمعکها اصواتی را که وارد گوش می شوند را دریافت می کنند و آنها را مطابق با میزان و نوع افت شنوایی فرد پردازش کرده و سپس صدای پردازش شده و تقویت شده را به داخل گوش هدایت می کنند. تمامی این مراحل بطور آنی انجام می گیرد.

سمعکها در دو نوع دیجیتال و آنالوگ تولید می شوند.

سمعکهای آنالوگ صدای دریافتی را تبدیل به سیگنالهای الکتریکی می کنند و سپس این سیگنالهای الکتریکی را تقویت کرده و به داخل گوش هدایت می کنند. امروزه از این نوع سمعکها کمتر استفاده می شود.

بعضی از سمعکهای آنالوگ، قابلیت تشخیص صدای قوی از ضعیف را دارند. در نتیجه صداهای ضعیف را تقویت کرده ولی صداهای قوی را بدون تقویت وارد گوش می کنند. به این ویژگی اصطلاحا کنترل اتوماتیک بهره یا Automatic Gain Control – AGC گفته می شود.

سمعکهای دیجیتال بسیار پیشرفته تر از سمعکهای آنالوگ هستند. در سمعک های دیجیتال از پردازشگرهای سیلیکونی برای پردازش صدا های دریافتی استفاده می شود. سیگنالهای صوتی پردازش شده به اصوات شنیداری تبدیل شده و در سطوح مناسبی از صدا وارد گوش می شود.

قدرت پردازشی در این نوع سمعکها به گونه ای است که بطور هوشمند می توانند تصمیم بگیرند که چه صداهایی نیاز به تقویت داشته و چه صداهایی نیاز به کاهش دارد مثلا نویزهای محیطی و آلودگیهای صوتی می توانند براحتی فیلتر شوند. این قابلیت، به فرد استفاده کننده از سمعک این امکان را می دهد که اصوات مشابه را بطور واضح از هم تشخیص دهد و بشنود.

سمعکهای دیجیتال قابلیت انطباق و سازگاری دارند و بسته به نوع افت شنوایی فرد و نحوه رندگی و استفاده آنها از سمعک، می توانند تنظیم شوند. همچنین در این نوع سمعکها، برنامه های از پیش تعریف شده ای برای استفاده از سمعک در محیطهای مختلف، تعبیه شده است. مثلا فرد می تواند بسته به محیطی که در آن قرار دارد برنامه مناسب با آن محیط را انتخاب کرده و از شنوایی شفاف و دقیق لذت ببرد. بطور مثال، برای محیطهای پر سر و صدا نظیر کنسرت و میهمانی، می توان برنامه مناسب را انتخاب کرد.

از دیگر مزایای سمعکهای دیجیتال می توان به موارد زیر اشاره کرد:

•    تماشای تلویزیون در حالیکه با دیگر افراد در حال گفتگو و بحث هستند

•    تعیین موقعیت منبع صدا و اینکه صدا از کجا می آید

•    حذف صدای سوت و فیدبک هنگام صحبت با تلفن

•    امکان ایجاد ارتباط بیسیم با سیستمهای صوتی و تصویری نطیر گوشیهای موبایل، تلویزیون و کامپیوتر

اجزای تشکیل دهنده سمعک

 با اینکه انواع مختلفی از سمعک وجود دارد ولی اجزای تشکیل دهنده آنها تقریبا مشابه است که به این شرح می باشد:

1?میکروفون

2?میکروچیپ یا همان پردازشگر

3?تقویت کننده

4?باتری

5?رسیور

میکروفون در قسمت بیرونی سمعک قرار گرفته و وظیفه آن، دریافت صدا از محیط اطراف و تبدیل آن به سیگنالهای دیجیتال می باشد.

تقویت کننده، سیگنالهای دیجیتالی را تقویت می کند

پردازشگر بصورت یک مینی کامپیوتر، عمل پردازش سیگنالهای دیجیتالی را انجام میدهد و قابلیت برنامه پذیر بودن سمعکها و سازگاری آنها با نیاز های شنیداری فرد به کمک این میکروچیپ ها انجام می گیرد.

رسیور سیگنالهای دیجیتالی پزداش شده را دوباره به امواج شنیداری تبدیل می کند.

جرم گوش ماده ای مفید و طبیعی برای دفاع از بدن شماست. این ماده مفید، مانع ورود آلودگی ها به گوش شده، مجرای آن را تمیز و روان کرده و علاوه بر این روند رشد باکتری ها را نیز کند می کند. اما در صورتی که افراد تلاش کنند تا جرم گوش خود را با گوش پاک کن یا اجسامی دیگر شبیه گیره، تمیز کنند این کار سبب می شود که موم به سمت پرده گوش کشیده شده و در آن جا تجمع کرده و در نهایت سفت و سخت شود. در این حالت مجرای گوش توسط موم دچار انسداد شده و ممکن است سبب ایجاد مشکلات بعدی برای فرد گردد. بنابراین لازم است تا فرد برای انجام شست و شوی گوش به پزشک مراجعه کند.

دلایلی که ممکن است گوش به شست و شو نیاز داشته باشد

به جز انسداد گوش در اثر تجمع موم، ممکن است شرایط دیگری نیز ایجاد شود که نیاز به شست و شوی گوش وجود داشته باشد. از جمله این دلایل می توان به ورود حشرات و یا هرگونه جسم خارجی ریز به گوش اشاره کرد. باید توجه کرد که مجرا و پرده گوش شما ظریف است و در اثر تجمع شدید موم در انتهای گوش به راحتی ممکن است آسیب ببیند. بنابراین بهتر است سعی نکنید با هر گونه وسیله ای جرم گوش را خارج کنید و این کار را به پزشک بسپارید.

موم گوش چیست و چه کاری انجام می دهد؟

موم گوش چیست و چه کاری انجام می دهد؟

مجرای گوش ماده ای مومی شکل به نام سرومن تولید می کند که بیشتر با نام موم گوش شناخته می شود. این موم از گوش در برابر گرد و غبار، ذرات خارجی و میکروارگانیسم ها و همچنین از پوست کانال گوش در برابر تحریکات محیطی محافظت می کند. اگر جرم گوش وجود نداشته باشد، موجب می شود که گوش خشک شده و دچار خارش شود.

آیا گوش ها نیاز به تمیز کردن دارند؟

دلیل این که وسوسه می شویم گوش هایمان را تمیز کنیم به دلیل وجود و تجمع موم و حس چرب بودن آن است. اما بهتر است بدانیم بدن انسان معمولاً در نگهداری از اعضای خود به خوبی عمل می کند. این در مورد گوش ها نیز صادق است. بنابراین به طور معمول نیازی به تمیز کردن گوش نیست. چرا که موم به طور خود به خود در اثر حرکات فک که ناشی از حرف زدن و یا جویدن است به دهانه خارجی مجرای گوش منتقل می شود. بنابراین در حالت نرمال، مجاری گوش شما نیازی به تمیز کردن ندارند.

چه زمانی موم گوش موجب انسداد مجرای آن می شود؟

چه زمانی موم گوش موجب انسداد مجرای آن می شود؟

گاهی در برخی افراد، موم گوش بیش از حد لازم تولید می شود، یا به طور طبیعی در چرخه خود مجرای گوش را ترک نمی کند. در این حالت تجمع زیاد آن سبب انسداد گوش می شود که ممکن است یکی از علل انواع کم شنوایی موقت باشد. شایع ترین علت انسداد گوش، تلاش زیاد برای تمیز کردن آن در خانه است. استفاده از گوش پاک کن، سنجاق ها، گیره های مو یا سایر اشیا می تواند موم را به عمق بیشتر فشار داده و در نهایت با افزایش تجمع و سفت شدن آن مجرای گوش را مسدود کند که دراین حالت باید به یک پزشک متخصص مراجعه کرد. همچنین اگر مرتباً از هدفون استفاده می کنید، احتمال تجمع موم در گوش بالا می رود زیرا هدفون ها ممکن است به طور ناخواسته مانع خروج موم از مجاری گوش شده و باعث انسداد شوند.

علائم و نشانه های تجمع موم در گوش

زمانی که فرد علائم و نشانه های تجمع موم گوش را مشاهده کرد لازم است که جهت خارج کردن موم و شست و شوی گوش اقدام نماید. این علائم می تواند شامل موارد زیر باشد:

• گوش درد
• احساس پری در گوش آسیب دیده
• صدای زنگ یا وزوز در گوش
• کاهش شنوایی ناگهانی یا جزئی، که معمولاً موقتی است. (برای این که تشخیص بدهید که دچار کم شنوایی شده اید باید به خوبی بدانید که علائم دقیق کم شنوایی چیست)
• سرگیجه
• سرفه کردن

گاهی ممکن است علائم و نشانه های متفاوتی نیز دیده شود. باید توجه کرد که شکل ظاهری موم گوش از زرد روشن تا قهوه ای تیره متفاوت است و رنگ های تیره لزوماً نشان دهنده انسداد نیستند.

تشخیص دقیق انسداد و تجمع موم در گوش

تشخیص دقیق انسداد و تجمع موم در گوش

البته باید توجه کرد که داشتن علائم و نشانه هایی مانند گوش درد یا کاهش شنوایی، لزوماً به معنای تجمع موم نیست. ممکن است بیماری های دیگری سبب بروز این علائم شده باشند. برای مثال بیماری منییر نیز دارای علائمی مانند سرگیجه، وزوز و احساس پری در گوش است. بنابراین در صورت مکرر بودن هر یک از این علائم به پزشک مراجعه کنید. ارزیابی پزشکی کامل می تواند کمک کند تا مطمئن شوید که دچار انسداد گوش شده اید و نیاز به شست و شو دارید. پزشک گوش ها را بررسی کرده و با دستگاه خاصی مجرای آن ها را نگاه می کنند و به این ترتیب علت را پیدا می کند.

جرم گوش در کودکان

کودکان مانند بزرگسالان به طور طبیعی جرم گوش تولید می کنند. اگرچه ممکن است برداشتن موم گوش آن ها وسوسه انگیز باشد، اما انجام این کار می تواند به گوش کودک آسیب برساند. اگر مشکوک هستید که فرزند شما جرم گوش گرفته و نیاز به شست و شو دارد، بهتر است به متخصص اطفال مراجعه کنید. همچنین ممکن است پزشک در معاینات منظم کودک متوجه موم اضافی شود و در صورت لزوم آن را خارج کند. اگر متوجه شدید فرزندتان انگشت یا سایر اشیا را از برای تحریک روی گوش خود می چسباند، از پزشک وی بخواهید تا گوش هایش را از نظر تجمع موم بررسی کند.

جرم گوش در افراد مسن

جرم گوش در افراد مسن

جرم گوش در افراد مسن نیز ممکن است مشکل ساز شود. در حقیقت، بیشتر موارد کاهش شنوایی در افراد مسن ناشی از تجمع موم گوش است. یکی از دلایل این موضوع، کاربرد سمعک برای افراد کم شنوا در این رده سنی است که نسبت به سنین دیگر، بسیار بیشتر رایج است. سمعک می تواند به انسداد موم کمک کرده که در نتیجه آن صداها خفه تر به نظر می رسند.

چگونه از شر جرم گوش خلاص شویم؟

هرگز نباید خودتان تلاش کنید تا تجمع جرم گوش را از بین ببرید. این می تواند آسیب بزرگی به گوش شما وارد کند و منجر به عفونت، کاهش شنوایی و یا پارگی پرده ی گوش شود. شما صرفا کافی است که موم اضافی خارج شده در دهانه خارجی مجرای گوش را با گوش پاک کن تمیز کنید.

درمان های خانگی

درمان های خانگی

در برخی موارد خفیف می توان با استفاده از روشهای خانگی برای خارج کردن تجمع موم گوش اقدام کرد. ابتدا باید نرم کردن موم گوش با استفاده از چند قطره روغن کودک، گلیسیرین یا پراکسید هیدروژن انجام شود. بعد از یکی دو روز، وقتی موم نرم شد، از یک سرنگ کوچک استفاده کنید و آب گرم را به آرامی در مجرای گوش وارد کنید. سر را کج کرده و گوش خارجی را به سمت بالا و عقب بکشید تا کانال گوش صاف شود. سپس سر را به پهلو قرار دهید تا آب تخلیه شود. بعد از اتمام کار، گوش خارجی را به آرامی خشک کنید. ممکن است لازم باشد این مراحل چند بار تکرار شود. اگر بعد از چند بار تکرار، علائم بهبود نیافت، به پزشک مراجعه کنید. باید توجه کرد که بهتر است قبل از انجام هرگونه درمان خانگی نیز با یک پزشک مشورت کنید.

از پزشک خود کمک بگیرید

بیشتر افراد برای برداشتن موم به شست و شوی گوش توسط پزشک نیاز دارند. پزشک می تواند از اتوسکوپ، ابزاری روشن با ذره بین، برای دیدن واضح مجرای داخلی گوش شما استفاده کنند. برای از بین بردن تجمع موم، پزشک ممکن است از موارد زیر استفاده کند:

• آبیاری (irrigation)
• مکش (Suction)
• کورت

دستورالعمل های پزشک خود را برای مراقبت های بعدی با دقت دنبال کنید. در اکثر افراد، شنوایی غالباً بلافاصله به حالت طبیعی برمی گردد. با این حال، برخی افراد مستعد تولید موم زیاد هستند و دوباره ممکن است با گذشت زمان با این مشکل روبرو شوند.

روش irrigation

روش irrigation

یکی از روش های شست و شوی گوش، روش irrigation است. این روش شامل قرار دادن مایعات در گوش برای بیرون ریختن موم گوش است. پزشکان این روش را برای افرادی که شرایط پزشکی خاصی دارند و یا جراحی پرده گوش انجام داده اند توصیه نمی کنند. این روش کاملا مشابه با روشی است که در قسمت درمان خانگی توضیح داده شد. می توان از کیت های آماده نیز برای این کار استفاده کرد. نکته مهم دیگر استفاده از آب در دمای اتاق است. آبی که خیلی سرد یا گرم باشد می تواند باعث سرگیجه شده و منجر به تحریک اعصاب شود. آب گرم همچنین می تواند پرده گوش را بسوزاند.

عوارض جانبی و خطرات

بعضی از گروه ها نباید از این روش برای شست و شوی گوش استفاده کنند زیرا خطر سوراخ شدن پرده گوش در آن ها بیشتر است. این افراد شامل افرادی هستند که اوتیت خارجی شدید دارند. برخی از عوارض جانبی احتمالی این روش شامل موارد زیر است:

• سرگیجه
• آسیب به گوش میانی
• اوتیت خارجی

روش Suction

روش Suction

در این روش، پزشک از خلا بسیار ناچیزی استفاده می کند تا به آرامی مکش ایجاد کرده و موم را خارج کند. این روش در مقایسه با سایر تکنیک ها کمتر در دسترس است زیرا خرید تجهیزات آن برای کلینیک ها نسبتا گران تمام می شود. قبل از انجام این کار، پزشک از فرد سوالاتی می پرسد تا در مورد شرایط قبلی گوش و علائم فعلی وی اطلاعات کسب کند. هنگامی که پزشک سابقه پزشکی فرد را ثبت کرد، یک خلا کم و پیوسته را در گوش قرار می دهد تا جرم آن را جدا کند. ممکن است در حین انجام این کار فرد مقداری مکش در داخل گوش خود احساس کند و همچنین صدای ترک خوردگی یا صدای جیرجیر بشنود. هنگامی که جرم گوش جدا شد، پزشک می تواند از یک جفت پنس استفاده کند تا به آرامی آن را بیرون بکشد.

استفاده از کورت های گوش

این روش به نوعی یک روش مکانیکی برای شست و شوی گوش است. در این روش به کمک ابزارهای ظریفی به نام کورت، پزشک می تواند جرم گوش را خارج کند. لازم است قبل از استفاده، پزشک به طور دقیق داخل مجرای گوش را بررسی کند و با احتیاط کامل این کار را انجام دهد تا آسیبی به بخش های مختلف گوش وارد نشود.

گوش انسان، اندام شنوایی و تعادلی است که با انتقال (یا تبدیل امواج صوتی به تکانه های الکتروشیمیایی) صدا را تشخیص و تحلیل می کند و حس تعادل را در ما ایجاد می کند.

گوش(ear) به عنوان گیرنده و فیلتر عمل می کند که در آن محرک های شنوایی به اطلاعات تبدیل می شوند که متعاقباً توسط مغز رمزگشایی می شوند. بنابراین، عملکردهای اصلی انجام شده توسط گوش تشخیص، انتقال و تبدیل اصوات به تکانه های الکتریکی است.

گوش را می توان به سه قسمت تقسیم کرد. خارجی، میانی و داخلی. در ادامه این مقاله با ما همراه باشید تا با ساختار گوش  و عملکرد آن آشنا شوید.

 ساختار و آناتومی گوش(ear anatomy)

گوش انسان، مانند گوش دیگر پستانداران، دارای اندام های حسی است که از دو عملکرد کاملاً متفاوت برخوردار است: عملکرد شنوایی و تعادل وضعیتی و هماهنگی حرکات سر و چشم. از نظر آناتومی، #گوش دارای سه قسمت قابل تشخیص است: گوش خارجی ، میانی و داخلی.

ساختار گوش خارجی(external ear)

ساختار گوش خارجی بوسیله پرده گوش(tympanic membran) و مجرای گوش خارجی تشکیل می شود که صداها را دریافت می کند و آنها را از طریق لاله گوش به گوش میانی منتقل می کند. پرده گوش بصورت دایره ای و انعطاف پذیر است و با برخورد امواج صوتی ورودی به آن شروع به لرزش می کند. در زیر ساختار هر یک از اجزای گوش خارجی را توضیح داده ایم .

کانال گوش

مجرای گوش از گوش خارجی شروع می شود و به پرده گوش ختم می شود. طول کانال تقریباً دو و نیم سانتی متر است. پوست مجرای گوش به درد و فشار بسیار حساس است. در زیر پوست یک سوم کانال خارجی غضروف و دو سوم داخلی آن استخوان است.

پرده گوش

اندازه پرده گوش بسیار کوچک است. اصطلاح پزشکی پرده گوش، غشای تمپان است. پرده گوش یک غشا خاکستری شفاف است. به قسمت مرکزی پرده، استخوان چکشی گوش میانی متصل است.

عملکرد گوش خارجی

گوش خارجی به عنوان یک قیف برای انتقال ارتعاشات هوا از طریق پرده گوش عمل می کند. همچنین عملکرد موقعیت یابی صدا را دارد. موقعیت یابی صدا برای اصواتی که از چپ یا راست نزدیک می شوند به دو روش تعیین می شود.

اولاً، موج صدا کمی زودتر از رسیدن به گوش دیگر، به گوش نزدیکتر به صدا می رسد. ثانیا، صدا هنگام رسیدن به گوش دوم از شدت کمتری برخوردار است، زیرا سر به عنوان یک مانع صوتی عمل می کند و تا حدی پخش امواج صوتی را مختل می کند. تمام این نشانه ها توسط مغز برای تعیین محل منبع صدا ادغام می شوند. بنابراین موقعیت یابی صدا فقط با یک گوش دشوار است.

ساختار گوش میانی

حفره تمپان شامل سه  استخوان به عنوان کوچکترین استخوان بدن  و دو عضله کوچک است. از استخوان ها به عنوان استخوانچه های شنوایی نیز یاد می شود که پرده گوش را به گوش داخلی متصل می کند. استخوان ها از خارجی ترین تا درونی ترین آنها، چکشی، سندانی و رکابی نام دارند. اجرای هر یک از قسمت های گوش میانی عبارتند از:

استخوان چکشی به پرده گوش متصل بوده و شامل دسته ای است که به سطح داخلی پرده گوش متصل می شود، و یک قسمت سر دارد که از دیواره حفره گوش معلق است.

استخوان سندانی در سمت نزدیک به پرده گوش و به استخوان رکابی سمت نزدیک به گوش داخلی متصل است.

استخوان های رکابی دارای قوس و دو پایه هستند. این پایه ها توسط یک تکه بافت حلقوی در شکافی به نام دریچه بیضی شکل، که ورودی گوش داخلی نامیده شده است، نگه داشته می شود.

استاپدیوس کوچکترین عضله گوش داخلی نام دارد که  به استخوانچه رکابی وصل می شود.

تنسور تمپانی، عضله دیگر گوش داخلی است که روی استخوان چکشی قرار می گیرد.

این استخوان ها از طریق پنجره بیضی شکل که حلزون را می پوشاند، پلی بین پرده گوش و گوش داخلی ایجاد کرده اند. یک لوله باریک به طول تقریبی 3.5 سانتی متر، به نام لوله استاش(eustachian tube)، گوش را به قسمت پشت حلق متصل می کند و مانند دریچه تنظیم فشار عمل و فشار دو طرف پرده گوش را  متعادل می کند، به گونه ای که صدا به درستی شنیده شود.

همان طور که می دانیم ویروس کرونا از دسامبر 2019 در ووهان چین شناسایی شد و در طی مدت کوتاهی سراسر کشورهای دنیا را درگیر یک همه گیری ویروسی جدی کرد. عوارض بالینی این بیماری شدت ها و انواع مختلفی داشته و از عفونت و عوارض تنفسی خفیف تا عوارض تنفسی حاد، سندرم پریشانی، ذات الریه، نارسایی چند اندام و نهایتا مرگ، متفاوت است. بیماری کووید 19 اغلب در ابتدا با علائمی در گوش، حلق و بینی، از جمله سرفه، گلو درد، تنگی نفس، از بین رفتن حس بویایی و چشایی ظاهر می شود. با این حال، مستندات و گزارش های کمی در مورد آسیب های ناشی از بیماری به گوش ها وجود دارد. در این مقاله ما به مطالعه ای که بر روی یک بیمار کرونایی 18 ساله انجام شده است می پردازیم تا ببینیم که کرونا چه تاثیری ممکن است بر روی گوش ها داشته باشد.

بررسی یک مطالعه علمی

این مطالعه در سال 2021  با همکاری دانشگاه کلمبیا در مجله Otology & Neurotology چاپ شده است و به بررسی موردی درباره یک بیمار 18 ساله می پردازد که به طور ناگهانی دچار افت شنوایی حسی عصبی دو طرفه شده است. در ابتدا علائم بیمار شرح داده شده و درمان های تجویز شده برای وی معرفی می گردد و وضعیت وی تحلیل می گردد.

وضعیت علائم کلی بیمار

یک خانم 18 ساله که در حدود 7 هفته از شروع افت شنوایی حسی عصبی ناگهانی (SSNHL) دو طرفه در آن می گذشت، به کلینیک گوش و حلق و بینی معرفی شد.  این بیمار دارای علائم احساس پری در گوش ها و سرگیجه همراه با حالت تهوع و هم چنین از دست دادن حس بویایی و چشایی بود. به گفته وی، تست آنتی بادی کووید 19 در پدرش مثبت بوده است. معاینات اتومیکروسکوپی طبیعی بود و چیز خاصی نشان نمی داد در حالی که ارزیابی های شنوایی سنجی اولیه ای که یک هفته قبل در یک موسسه انجام داده بود نشان دهنده SNHL متوسط ??تا شدید بود. علائم عصبی دیگری مانند ضعف اندام ها، دوبینی، سردرد، اختلال تکلم یا نوروپاتی جمجمه (بیماری های عصبی) در بیمار دیده نشد. هم چنین وی سابقه قبلی هرگونه افت شنوایی را انکار کرد. هیچ داروی خاصی مصرف نکرده بود و هیچگونه حساسیت دارویی نداشت.

افت شنوایی ناگهانی حسی عصبی دو طرفه SSNHL

افت شنوایی ناگهانی حسی عصبی به صورت دو طرفه SSNHL بسیار نادر است و هنگامی که فردی دچار آن می شود نگرانی ها در مورد دلایل مربوط به انواع بیماری های ممکن مثل بیماری های عروقی، متابولیسمی، خود ایمنی، عفونی، نئوپلاستی، سمی، تروماتیک یا التهابی در مورد فرد، افزایش می یابد. همان طور که گفته شد این گزارش منحصرا به بررسی یک مورد ابتلا به افت شنوایی ناگهانی حسی عصبی دو طرفه (SSNHL )، با علائم احساس پری در گوش و سرگیجه در بیماری با عفونت ثبت شده یSARS-CoV-2  (آزمایش سرولوژی IgG مثبت) و مشاهده خونریزی داخل لابیرنتی دو طرفه در ارزیابی با MRI، می پردازد.

درمان های اولیه

بیمار دو دوره ی درمانی با استفاده از داروی پردنیزون خوراکی با دوز بالا به همراه تزریقIT)  ( انجام داد. دوره دوم داروهای استروئیدی خوراکی از طرف خانواده بیمار درخواست شد زیرا آن ها معتقد بودند که دوره اولیه در راستای بهبود بیمار کمک کننده بوده است.

آزمایش ها و ارزیابی های صورت گرفته بر روی بیمار

3 هفته پس از ویزیت اولیه (تقریباً 10 هفته پس از بروز علائم) آزمایش ها و ارزیابی ها برای سنجش وضعیت بیمار انجام شد که نتایج آن نشان داد تعداد گلبول های سفید خون، سروم آلبومین، سرعت رسوب گلبول های قرمزESR) ) و تیتر آنتی بادی های ضد هسته سازگار با عفونت افزایش پیدا کرده است. هموگلوبین، هماتوکریت، D-dimer، تعداد پلاکت و زمان پروترومبین نرمال بود. آزمایش سرولوژی نیز انجام شد که نتایج آن برای آنتی بادی های IgG COVID-19 مثبت و تکثیر اسید نوکلئیکNAA) ) برای SARS-CoV-2 منفی بود.

تصاویر MRI

ام آر آی مغز و کانال شنوایی داخلی(IAC)  نیز تقریباً 8 هفته پس از شروع علائم افت شنوایی در بیمار انجام شد. تصاویر سه بعدیMRI  سیگنال بالا در حلزون گوش چپ، دهلیز و همچنین بخش های جانبی و فوقانی کانال های نیم دایره ای را تایید کرد. سیگنال ظریف غیر عادی در تصاویر MRI  (3D-FLAIR) نیز وجود داشت که در حلزون و کانال نیم دایره ای گوش راست دیده شد. تصاویر T1-weighted نیز نشان دهنده ی شدت بیش از حد در این مناطق بود که به احتمال زیاد به دلیل وجود متهموگلوبین خون بوده است. هیچ توده یا پیشرفت غیرعادی در کانال های شنوایی داخلی وجود نداشت. به طور کلی، این یافته ها با خونریزی دوطرفه داخل لابیرنتی برای گوش چپ بیشتر از گوش راست سازگار بود.

نتایج پس از درمان های اولیه

گوش راست بیمار 18 ساله، SNHL نوسانی را نشان می داد که پس از هر دوره مصرف استروئیدها بهبود پیدا کرد و گزینه احتمال پاسخ به استروئیدها را در این نوع افت شنوایی، قوی تر کرد. گوش چپ او یک HL پیش رونده را نشان داد که منجر به یک MHL شدید تا عمیق با درجه تشخیص کلمات بسیار ضعیف شده بود. همپوشانی رسانای MHL در سمت چپ ممکن است به دلیل عواقب ناشی از تزریق IT، شامل مایعات باقیمانده، میرینوسکلروزی، تمپانو اسکلروزی بوده باشد. وی همچنین رفع علائم دهلیزی را در خود نشان داد. قابل توجه است که دوره درمان اولیه استروئیدهای خوراکی وی تقریباً 6 هفته پس از شروع علائم آغاز شد که بسیار دیرتر از پنجره 2 هفته ای است که آکادمی گوش، حلق و بینی آمریکا در دستورالعمل جراحی بالینی خود برای شروع درمان SSNHL توصیه کرده است.

احتمال ارتباط بین عفونت COVID-19 و افت شنوایی ناگهانی SSNHL

با توجه به این که بیمار به طور متفاوتی برای عفونت ویروسی COVID-19 بدون علامت بود، بنابراین آزمایش NAA برای این نوع عفونت حاد COVID-19 در شروع علائم اتولوژیک (شنوایی) برای او انجام نشده بود. در طی پیگیری های بیمار در جهت معالجه افت شنوایی، آزمایش سرولوژی تقریباً 10 هفته پس از بروز علائم برای او انجام شد و نتایج حاصل از آن نشان داد که بیمار از نظر آنتی بادی های COVID-19 IgG مثبت است. با توجه به این که آنتی بادی IgG به طور معمول 2 تا 3 هفته پس از بروز علائم، قابل تشخیص است بنابراین، این احتمال وجود دارد که شروع علائم اتولوژیک (شنوایی) بیمار، همزمان با ابتلا به عفونت بیمار درست چند هفته قبل از مراجعه اولیه به کلینیک شنوایی، رخ داده است. بنابراین، علائم اتولوژیک یا شنوایی بیمار احتمالاً به دلیل عفونت COVID-19 و مرتبط با خونریزی دوطرفه داخل لابیرنتی است.

دلایل دیگر با احتمال های کمتر

دلایل دیگری که می توانسته موجب این افت شنوایی ناگهانی گردد احتمال های بسیار کمتری دارند. این دلایل می توانند مربوط به تشخیص افتراقی شامل بیماری منیر، بیماری خود ایمنی گوش داخلی، سندرم کوگان، و سندرم های هایپر ویسکوزیته باشند.

مطالعات قبلی در مورد علائم اتولوژیک (شنوایی) COVID-19

مطالعات مستند کمی در مورد تظاهرات و علائم اتولوژیک عفونت ویروسی COVID-19، انجام شده است و گزارش های HL در بیماران مبتلا به COVID-19 محدود است. در یک گزارش دو ویژگی آستانه شنوایی صداهای خالص با فرکانس بالا و گسیل‏های صوتی برانگیخت? گذرا (TEOAEs) در افراد مختلف با هم مقایسه شد و نتایج نشان داد که افرادی که تست PCR آن ها مثبت است (اگرچه بدون علامت هستند) این دو ویژگی ضعیف تر از افرادی است که به ویروس آلوده نشده اند. در یک مورد دیگر، بیماری مبتلا به COVID-19 همراه با افت شنوایی حسی عصبی ناگهانیSNHL) ) گزارش شده اما متاسفانه هیچ اطلاعات شنوایی سنجی یا تصویربرداری در مورد آن ارائه نگردیده است. در واقع، مطابق با اطلاعات جمع آوری شده توسط نویسندگان این مقاله، هیچ گزارشی از شناسایی علائم دهلیزی و شنوایی مرتبط با COVID-19 وجود ندارد.

بررسی علائم عصبی مرتبط با COVID-19

علائم عصبی غیر اختصاصی از جمله سرگیجه در بیماران مبتلا به COVID-19 نسبتاً متداول است. به طوری که یک مطالعه موردی گسترده، بیان می کند که 8/16 درصد از بیماران مبتلا به این نوع ویروس، دارای سرگیجه هستند. اگرچه مکانیسمی که موجب می شود که COVID-19 سرگیجه ایجاد کند مشخص نیست، اما به نظر می رسد این بیماری همراه با نوروپاتی های جمجمه باشد که در نتیجه آن اختلال در حس بویایی و بینایی به وجود می آید. این امکان وجود دارد که یک عفونت COVID-19 باعث لابیرنتیت یا نوریت دهلیزی، که معمولاً در عفونت های ویروسی شایع است، شود.

آیا عفونت ویروسی می تواند منجر به SSNHL شود؟

شواهد زیادی برای عفونت ویروسی به عنوان دلیلی برای SSNHL وجود دارد. مکانیزم های احتمالی آن ها شامل حمله مستقیم ویروس به عصب لابیرنتی یا حلزونی، فعال سازی مجدد ویروس پنهان در گانگلیون مارپیچی و مکانیسم ایمن سازی در یک عفونت ویروسی سیستمی است. اگرچه ایجاد SNHL نوسانی در گوش راست بیمار در افت شنوایی های حسی عصبی دو طرفه غیرمعمول است، اما این می تواند یکی از مشخصه های بیماری منیر باشد. زیرا همان طور که می دانیم عفونت های ویروسی یک علت بالقوه برای بیماری منیر به شمار می روند.

پیامد خونریزی داخل لابیرنتی

خون رسانی طبیعی به حلزون گوش برای حفظ توازن یون ها و مایعات در گوش داخلی ضروری است. سلول های مویین حسی در برابر ایسکمی آسیب پذیر هستند. یک خونریزی در میکروسیرکولاسیون حلزون گوش (به عنوان مثال ، خونریزی داخل لابیرنتی) می تواند منجر به اختلال در پتانسیل درون ریزی حلزون، انتقال یون ها و تعادل مایع اندولنفی که برای عملکرد طبیعی شنوایی ضروری است، شود. تصاویر سه بعدی MRI در جهت تشخیص پاتولوژی گوش داخلی مثل خونریزی داخل لابیرنتی مفید بود.

نتیجه گیری نهایی

به طور کلی مشاهدات کم و گزارش های بسیار محدودی در مورد SSNHL در طی همه گیری کووید 19 وجود دارد و هیچ بررسی مستندی ارتباط قوی بین کووید 19 و افت شنوایی ناگهانی حسی عصبی را ثبت نکرده است. این مطالعه بالینی گزارشی از یک مورد SSNHL دو طرفه، به همراه علائمی مثل احساس پری و سرگیجه در بیماری بود که مبتلا به خونریزی دوطرفه داخل لابیرنتی شده بوده و در تست سرولوژی IgG (سروم شناسی خون) عفونت SARS-CoV-2 مشاهده شد. علائم اتولوژیک (گوش شناسی) مشاهده شده در این بیمار را می توان به احتمال زیاد به خونریزی داخل حلزونی (لابیرنتین) ناشی از انعقاد مرتبط با COVID-19 و یا حمله ویروسی مستقیم به عصب حلزون نسبت داد.

منبع: 

https://samakeshenavae.com/%d8%aa%d8%a7%d8%ab%db%8c%d8%b1-%da%a9%d8%b1%d9%88%d9%86%d8%a7-%d8%a8%d8%b1-%da%af%d9%88%d8%b4/

عفونت گوش می تواند ناشی از باکتری و یا ویروس باشد. این اتفاق زمانی می افتد که مایع در قسمت پشت پرده گوش کودک ایجاد شود و سپس گوش آلوده می شود.

این عفونت ها اغلب از سرماخوردگی معمولی یا حساسیت ایجاد می شود. از آنجا که لوله مسدود شده گوش میانی را به پشت گلو و بینی متصل می کند، وظیفه تخلیه مایعات موجود در این منطقه را بر عهده دارد با این حال، در پی سرما خوردگی، سینوزیت یا انسداد ناشی از لوله تنفسی، ترشحات گوش در پشت پرده به دام می افتد و باعث درد و فشار می شود.

این اتفاقات از باکتری ها و ویروس هایی استقبال می کند که در محدوده تاریک، گرم و مرطوب گوش میانی رشد می کنند و منجر به عفونت میشود.برخی دلایل دیگر برای شیپور استاش که متورم یا مسدود شده اند، عفونت سینوسی، خلط زیاد، آدنوئید آلوده و یا در معرض دود توتون بودن است.

از آنجا که نوزادان سیستم های ایمنی توسعه نیافته ای دارند، آن ها اهداف آسانی برای این بیماری ها هستند.

استفاده از پستانک هم ممکن است خطر عفونت های گوش میانی را در کودکان و کودکان نوپا افزایش دهد.

نشانه های عفونت گوش میانی در کودکان:

علاوه بر درد، علائم دیگری در میان کودکان وجود دارد.

تب 38 درجه فارنهایت (100.4 F) یا _بالاتر

کاهش انرژی

 مشکل شنوایی

چرک - ترشحاتی از گوش کودک

احساس فشار یا پر بودن در گوش

بوی نامطبوع گوش

کودکان و نوزادان مبتلا به عفونت گوش نیز ممکن است این موارد را داشته باشند:

مالیدن یا کشیدن گوش هایشان

بی توجه نسبت به صداهای خاصی

کج خلق و یا بی قرار شدن غیرمعمول

از دست دادن اشتها

از دست دادن تعادل، گاهی اوقات در عفونت گوش می تواند باعث گیجی در کودکان شود که می تواند آن ها را مستعد افتادن و تصادف کند.

عوامل خطر برای گوش میانی در کودکان:

نوزادانی که در حال نوشیدن شیر هستند، هنگام دراز کشیدن خطر ورود شیر به شیپور استاش وجود دارد که باعث التهاب می شود.

برخی دیگر از عوامل خطر ابتلا به عفونت های گوش حاد در نوزادان، عبارتند از:

تغییرات در ارتفاع و یا آب و هوا

تاریخچه خانوادگی عفونت های گوش

استفاده از پستانک در سنین پایین:استفاده از پستانک باید پس از 6 ماهگی کاهش یابد تا خطر ابتلا به عفونت گوش کمتر شود.

کودکانی که زیر 5 سال سن دارند، شیپور استاش کوتاه تری دارند.

کودکانی که به مهد کودک می روند، در معرض ابتلا به عفونت های شایعی مثل سرماخوردگی قرار دارند.

کودکان مبتلا به آلرژی های فعال.

قرار داشتن در معرض دود سیگار می تواند منجر به عفونت شیپور استاش شود.

کودکانی که با شیر مادر تغذیه نمی شوند، از آنتی بادی ویژه ای بهره مندنیستند که به مبارزه با عفونت ها کمک می کند.

کودکانی که کام شکاف دار دارند، معمولاً لوله استتاش متورمی دارند.

نکات پیشگیرانه از عفونت گوش کودک:

حداقل به مدت 6 تا 12 ماه کودکتان را با شیر خودتان تغذیه کنید، چون شیر مادر حاوی آنتی بادی مبارز با بیماری است.

دور کردن نوزاد از دود سیگار

به باز کردن لوله استاش او که داخلش پر از مایعات است کمک کنید تا مایع به دام افتاده تخلیه شود.

اگر به نوزادتان شیر می دهید، نوزاد را در حالت نیمه عمودی نگه دارید تا به لوله استاش باز نگردد.

به محض اینکه کودک به سن و سالی می رسد که می تواند بطری را خودش نگه دارد، بطری را با فنجان عوض کنید.

به نوزادتان آموزش دهید که مایعات را از یک فنجان معمولی بنوشد.

از قرار دادن کودک خود در شرایط سرد و در جاهایی که حشرات و آنفولانزا خیلی زیاد است، خودداری کنید.

دقت کنید که فرزندتان تمام واکسن هایش را انجام داده باشد.