سلامت

انتخاب نوع درمان ناشنوایی یک طرفه برای یک فرد وابسته به علت و دلیلی است که موجب ایجاد این وضعیت گردیده است. در برخی موارد، کم شنوایی و ناشنوایی موقتی است و در برخی موارد دیگر شنوایی غیرقابل برگشت است. در صورتی که هیچ روش درمانی برای درمان آن وجود نداشته باشد، ممکن است پزشک سمعک را برای بهبود شنوایی توصیه کند. گزینه های درمانی می تواند شامل موارد زیر باشد:

• بر طرف کردن آسیب های وارده به گوش (انجام جراحی برای ترمیم گوش یا برداشتن تومور، تجویز آنتی بیوتیک برای درمان عفونت، تجویز استروئیدها برای کاهش التهاب و تورم، توقف استفاده از دارویی که ممکن است باعث ناشنوایی شده باشد. رفع انسداد گوش)
• کاشت حلزون
• کاشت ایمپلنت های هدایت استخوانی
• استفاده از سمعک های مناسب

علل و دلایل ایجاد ناشنوایی در یک گوش چه می تواند باشد؟

همان طور که عنوان شد برای انتخاب روش درمان ناشنوایی یک طرفه ابتدا باید علت این مشکل را پیدا کرد. تغییرات شنوایی می تواند نتیجه طبیعی پیری باشد و یا بر اثر دلایل دیگری مثل عوامل زیر بروز کرده باشد:

• بیماری های گوش
• آسیب به گوش
• انسداد گوش
• قرار گرفتن در معرض صداهای بلند یا مصرف داروهای خاص

برخی از این عوامل به صورت موقت شنوایی یک گوش را تحت تاثیر قرار می دهند و در صورت مراجعه به متخصص می توان شنوایی را به فرد بازگرداند. برای مثال عواملی مثل تجمع جرم یا مایعات در مجرای گوش و یا عفونت گوش می تواند از این دست عوامل باشد. برخی آسیب ها نیز قابل ترمیم و برگشت پذیر هستند مثل پاره شدن پرده گوش، اما بعضی از آنها برگشت ناپذیر هستند، مانند مواردی که به دلیل مشکلاتی در عملکرد خود گوش وجود دارد.

علائم و نشانه های ناشنوایی و کاهش شنوایی یک طرفه چیست؟

افرادی که کم شنوایی و یا ناشنوایی یک طرفه دارند اغلب در محلی سازی صدا (برای شنیدن اینکه از کجا صدا می آیند) دچار مشکل می شوند و در درک گفتار در محیط پرسروصدا مشکل دارند. اگر در شنیدن صحبت افرادی که از یک طرف با شما صحبت می کنند مشکل دارید، ممکن است کم شنوایی و یا ناشنوایی یک طرفه داشته باشید.

تشخیص ناشنوایی در یک گوش

براساس موسسه ملی ناشنوایی و سایر اختلالات ارتباطیNIDCD) )، حدود 10 تا 15 درصد از افرادی که از ناشنوایی ناگهانی رنج می برند دلیل قابل تشخیصی برای وضعیت خود دارند. در طول ویزیت، پزشک علائم و سابقه پزشکی شما را بررسی می کند و معاینه فیزیکی گوش، بینی و گلو را انجام می دهد. هم چنین ممکن است پزشک آزمایش شنوایی را تجویز کند. در طول این آزمایش، پزشک یا متخصصی که کارشناس شنوایی است، نحوه پاسخ فرد به طیف وسیعی از صداها را در سطوح مختلف اندازه گیری می کند. این آزمایشات می تواند به پزشک شما در تعیین ناحیه ای از گوش که تحت تأثیر قرار گرفته کمک کرده و می تواند سرنخ هایی از علت اصلی ناشنوایی را ارائه دهد.

چه بیماری هایی می تواند موجب ناشنوایی در یک گوش شود؟

انواع بیماری های گوش که می تواند موجب ناشنوایی یک طرفه شوند عبارتند از:

• نوروم آکوستیک (acoustic neuroma): نوعی تومور که بر روی عصبی که بر شنوایی تأثیر می گذارد فشار می آورد.
• پارگی پرده گوش (eardrum rupture)
• لابیرنتیت (labyrinthitis): اختلالی که باعث تورم و تحریک دستگاه گوش داخلی می شود.
• نوروفیبروماتوز نوع 2 (neurofibromatosis type 2): بیماری ارثی که باعث می شود رشد غیرسرطانی روی عصب شنوایی ظاهر شود.
• اوتیت خارجی (گوش شناگر) (otitis externa): التهاب گوش خارجی و مجرای گوش
• اوتیت میانی همراه با افیوژن (otitis media with effusion) : عفونت با مایع غلیظ یا چسبناک پشت پرده گوش
• زونا (shingles): عفونت ناشی از ویروس که باعث آبله می شود.
• سندرم ری (Reye’s syndrome): نوعی اختلال نادر که بیشتر در کودکان مشاهده می شود.
• آرتریت تمپورال (temporal arteritis): التهاب و آسیب رگهای خونی سر و گردن
• نارسایی عروق مهره ای (vertebrobasilar insufficiency): جریان خون ضعیف در پشت مغز

 اختلال مهم دیگر در گوش داخلی

بیماری منییر (Ménière’s disease) نوعی اختلال و ناهنجاری در گوش داخلی است که با علائمی مثل احساس سرگیجه، زنگ زدن گوش (وزوز گوش)، افت شنوایی و پرشدن گوش مشخص می شود. به طور معمول، در ابتدا فقط یک گوش تحت تأثیر قرار می گیرد. با این حال، با گذشت زمان، هر دو گوش ممکن است درگیر شوند.

ناشنوایی در یک گوش به سبب مصرف برخی داروها

ایجاد ناشنوایی در یک گوش ممکن است در نتیجه داروهای تجویز شده باشد بنابراین برای رفع عوارض حاصل از آن، پزشک در قدم اول مصرف دارو را قطع می کند. برخی از این داروها عبارتند از:

• داروهای شیمی درمانی
• داروهای ادرار آور مانند فوروزماید
• سمیت سالیسیلات (آسپرین)
• آنتی بیوتیک هایی مانند استرپتومایسین و توبرامایسین

درمان پارگی پرده گوش و رفع ناشنوایی

درمان های پارگی پرده گوش نیز در درمان ناشنوایی یک طرفه که به این علت اتفاق افتاده باشد انجام می شود. درد علامت اصلی پارگی لاله گوش است. برای برخی، درد ممکن است شدید باشد. می تواند در طول روز ثابت مانده یا شدت آن کم و زیاد شود. مایعات آبکی، خونی یا چرکی ممکن است از گوش آسیب دیده خارج شود. اگر گوش شما به خودی خود خوب نشود، پزشک ممکن است از چسب مخصوص برای ترمیم آن استفاده کند این چسب دارویی بر روی پارگی در غشا قرار گرفته و موجب ترغیب غشا جهت ترمیم می شود. از آنتی بیوتیک ها نیز بمنظور برطرف کردن عفونت هایی که منجر به پارگی پرده گوش می شود استفاده می کنند. در موارد نادر، ممکن است جراحی لازم باشد. در حین جراحی (تمپانوپلاستی)، جراح بافتی را از ناحیه دیگری از بدن گرفته و آنرا روی سوراخ پرده گوش پیوند می زند.

کاهش شنوایی حسی-عصبی ناگهانی (Sudden Sensorineural Hearing Loss)

کاهش شنوایی حسی-عصبی ناگهانیSSHL) ) وقتی اتفاق می افتد که خیلی سریع شنوایی خود را فقط در یک گوش از دست می دهید این مشکل به دلیل آسیب به عصب های شنوایی ایجاد می شود. این ناشنوایی ممکن است بلافاصله یا در طی چندین روز اتفاق بیفتد. در این مدت، صدا به تدریج خفه یا ضعیف می شود. این بیماری معمولاً افراد بین 30 تا 60 سال را درگیر می کند.

درمان SSHL

حدود 50 درصد افراد مبتلا به SSHL یک طرفه در صورت درمان سریع، در طی دو هفته بهبود می یابند. حدود 15 درصد از افراد مبتلا به این بیماری کم شنوایی دارند که به تدریج با گذشت زمان بدتر می شود. در درمان ناشنوایی یک طرفه SSHL زمان بسیار اهمیت دارد و درمان زود هنگام می تواند شنوایی فرد را نجات دهد. استروئیدها متداول ترین روش درمانی هستند. آنها می توانند التهاب و تورم را کاهش دهند. این امر به ویژه در افرادی که بیماری های سیستم ایمنی بدن مانند سندرم کوگان دارند، بسیار مفید است. اگر عفونت دلیل SSHL شما باشد، ممکن است پزشک آنتی بیوتیک تجویز کند. اما پیشرفت در فن آوری به کار رفته در ساختار سمعک و همین طور جراحی های مربوط به کاشت حلزون، می توانند صداها را تا سطح طبیعی تری تقویت کنند.

بهبود شنوایی یک طرفه با سیستم های هدایت استخوانی

هدایت استخوان به فرد این امکان را می دهد که از طریق لرزش استخوان های صورت (استخوان فک و استخوان گونه) و یا جمجمه صدا را بشنود. این بدان معنی است که امواج صوتی به جای عبور از گوش خارجی و میانی مستقیماً گوش داخلی (اندام شنوایی) را تحریک می کنند. هدفون های هدایت استخوان از این اصل برای شنیدن موسیقی ، پادکست یا تماس تلفنی برای افراد کم شنوا استفاده می کنند. آنها صدا را از طریق استخوان های فرد مستقیماً به گوش داخلی می فرستند و اجازه می دهند بسیاری از مشکلات احتمالی شنوایی کاملاً دور زده شود. برای استفاده از هدایت استخوانی می توان از ایمپلنت ها و یا از سمعک ها استفاده کرد.

کاشت حلزون

کاشت حلزون بر خلاف سمعک، صداها را تقویت نمی کند بلکه در عوض تقلید می کند و از طریق تحریک الکترونیکی عملکرد شنوایی گوش داخلی را جایگزین می کند. این سیستم دارای دو قسمت است – پردازنده صدای خارجی و کاشت حلزون واقعی. صداهای ورودی به سیگنالهای الکتریکی پردازش شده و سپس مستقیماً به عصب شنوایی منتقل می شوند و قسمتهای آسیب دیده گوش داخلی را دور می زنند.

ایمپلنت های هدایت استخوانی

کاشت ایمپلنت های هدایت استخوان یک گزینه جایگزین برای سمعک است و برای افرادی مناسب است که به دلایل مختلف پزشکی یا آناتومی از نظر جسمی قادر به استفاده از سمعک های معمولی نیستند. ایمپلنت یک قطعه معمولا تیتانیومی است که با جراحی کاشته می شود و دارای یک بخش خارجی به عنوان پردازشگر صوتی قابل جابجایی است و در پشت گوش ناشنوا قرار می گیرد. این سیستم از طریق هدایت استخوانی صداهای دریافتی از پردازنده را به گوش سالم هدایت می کند.

بهبود شنوایی در ناشنوایی یک طرفه با سمعک

آیا سمعک به شنوایی کمک می کند؟ اگر گوش آسیب دیده هنوز کمی شنوایی داشته باشد، کمبود شنوایی یک طرفه را می توان اغلب با استفاده از سمعک معمولی(سمعک برای ناشنوایی یک طرفه) برطرف کرد. اما اگر شنوایی باقی نماند، اغلب از نوع خاصی از سمعک ها استفاده می شود.

سمعک CROS و BiCROS

سمعک CROS صدا را از گوش آسیب دیده به گوش سالم می فرستد. امروزه این کار بیشتر توسط انتقال بی سیم انجام می شود، اما می توان آنرا از طریق سیم پشت گردن نیز به گوش سالم ارسال کرد. نوع خاصی از سمعک CROS سمعک BiCROS است. این سمعک زمانی استفاده می شود که سطح شنوایی درگوش دیگر نیز نرمال نباشد. با تنظیم BiCROS، صدا از میکروفون گوش کم شنوا یا ناشنوا به گوش با شنوایی بهتر ارسال می شود. گیرنده در سیستم BiCROS صدا را تقویت می کند. از کاشتهای شنوایی مانند دستگاه های هدایت استخوانی نیز برای درمان برخی از انواع کم شنوایی شدید یا عمیق یک طرفه استفاده می شود که صدا را از سمت گوش ناشنوا به سمت گوش سالم ارسال می کنند.

استفاده از سمعک های دندانی Soundbite

استفاده از سیستم شنواییSoundBite  اگرچه به عنوان یک درمان ناشنوایی یک طرفه مطرح نیست اما موجب می شود فرد بتواند صداها را بهتر شنیده و زندگی عادی خود را ادامه دهد. این دستگاه اولین دستگاه هدایت استخوانی است و برای رسانش صوت از دندان های مولر استفاده می کند و نیازی به کاشت و جراحی ندارد. دستگاه SoundBite دارای دو قطعه اصلی است. قطعه اول (BTE) شامل یک میکروفون پشت گوشی است که در گوش کم شنوا یا ناشنوا قرار گرفته و قطعه دوم (ITM) در دهان قرار می گیرد. BTE صداها را پردازش کرده و به صورت بی سیم به ITM منتقل می کند، ITM این سیگنال ها را دریافت می کند و آنها را به ارتعاشات صوتی تبدیل می کند. این ارتعاشات صوتی ظریف از طریق دندانها و استخوانهای جمجمه، به گوش داخلی یا حلزون گوش سالم رسیده و سبب می شود فرد صداها را بشنود.

استفاده از سمعک Transear

کاربرد سمعک های TransEar مشابه با سمعک های معمولی است و دارای یک سمعک پشت گوشی دیجیتال است که از طریق سیم به یک محفظه ای حاوی یک اسیلاتور متصل شده است و در گوش کم شنوا یا ناشنوا قرار داده شده و صدا را با استفاده از ارتعاشات اسیلاتور از طریق استخوان سر به سمت گوش سالم هدایت می کند.

انواع دیگر سمعک های هدایت استخوانی

در صورتی که ساختار لایه های بیرونی گوش مشکل و نقص داشته و امکان استفاده از سمعک های معمولی برای فرد وجود نداشته باشد می توان از سمعک های خاصی به شکل عینک و یا هدبند نیز استفاده نمود.

ناشنوایی یا کاهش شنوایی یک طرفه در کودکان

کودکان همچنین ممکن است دچار کم شنوایی یک طرفه شوند. از هر 1000 کودک 1 کودک با کم شنوایی یک طرفه متولد می شود و حدود 3? از کل کودکان در سن مدرسه دارای درجه ای از کم شنوایی یک طرفه هستند. دلایل آن اغلب ژنتیکی است، از بیماری های مادر یا ناشی از عفونت یا آسیب به گوش است. کاهش شنوایی یک طرفه در کودک ممکن است هم بر شناخت گفتار و رشد زبان و هم بر توانایی محلی سازی اصوات تأثیر بگذارد. درمان ناشنوایی یک طرفه در کودکان به طور معمول از طریق کاشت ایمپلنت و یا سمعک انجام می شود.

منبع: https://bit.ly/32zP1Ew