سلامت

کم شنوایی می تواند به دلیل آسیب به هر کدام از سه قسمت گوش باشد.

اگر کم شنوایی ناشی از وجود مشکلی در گوش خارجی یا میانی باشد، به آن کم شنوایی انتقالی می گویند و اگر در اثر آسیب به گوش داخلی باشد، کم شنوایی حسی-عصبی نامیده می شود که بیشترین نوع کم شنوایی از این نوع است. در برخی افراد،  کم شنوایی ترکیبی از هر دو حالت است که کم شنوایی مختلط نامیده می شود.

 

علل احتمالی برای کم شنوایی در . . .

گوش خارجی

معمولا میزان زیاد جرم گوش (موم یا واکس) در گوش خارجی یا عفونت و التهابات کانال گوش می تواند باعث آسیب به گوش خارجی شود. اینگونه اختلالات معمولا به راحتی قابل درمانند. فقط باید قبل از اینکه باعث کم شنوایی شوند، برطرف گردند.

گوش میانی:

پاره شدن پرده گوش، عفونت و اتواسکلروز (سخت شدن و تجمع کلسیم در اطراف استخوان رکابی گوش که مانع از حرکت آن می شود)، از آسیب های وارده به گوش میانی هستند.

بسیاری از مشکلات گوش خارجی و گوش میانی  با دارو یا جراحی به طور موفقیت آمیز قابل درمان هستند و اگر هم نباشند با استفاده از سمعک، فرد می تواند از باقی مانده شنوایی خود به خوبی استفاده کند.

گوش داخلی:

اغلب کم شنوایی ها ناشی از آسیب به گوش داخلی است. دلایل این آسیب ها شامل، افزایش سن، در معرض صداهای بلند بودن، مصرف برخی داروها، بیماری های دوران کودکی، ژنتیک و صدمه و آسیب به سر است. در این حالات، سلول های ظریف مویی در حلزون آسیب دیده و به این ترتیب سیگنال های صدا به مغز منتقل نخواهد شد. در کل،آسیب به گوش داخلی، قابل برگشت نیست ولی با یک سمعک خوب می توان به میزان زیادی آن را جبران کرد.