سلامت

 

والدینی که کودکان کم شنوا دارند به دو دسته تقسیم می شوند:

 

کودکان قبلی آنها کم شنوا بوده اند یا در خانواده آنها افرادی کم شنوا وجود دارند که از بدو تولد کم شنوا بوده اند و از سمعک استفاده می کرده اند.

کودک کم شنوای انها اولین کودکی است که در بین فرزندانش یا سایر کودکان خانواده کم شنوا شده است.

این دو دسته از والدین زمانی که متخصص شنوایی شناس به آنها می گوید کودک شما کم شنوا است، واکنش های بسیار متنوعی از خود نشان می دهند. دسته اول زمانی که خبر کم شنوا بودن فرزند خود را از جانب متخصص شنوایی می شنوند بلافاصله از شک وارده خارج می شوند و طبق توصیه های متخصص شنوایی شناسی وارد مرحله تجویز سمعک و توانبخشی شنوایی و گفتار (گفتار درمانی و تربیت شنیداری) می شوند.

اما والدینی که نوزاد یا کودک آنها اولین کودک کم شنوا در خانواده است رفتارهای بسیار متنوعی از خود نشان می دهند. رفتارآنها طبق نظر روان شناس شامل 5 مرحله است:

1. شوک و انکار کم شنوایی:

زمانی که به والدین خبر کم شنوا بودن کودک اطلاع داده می شود، آنها شوکه می شوند و می گویند نه کودک ما سالم است یا دستگهای شما خوب کار نمی کنند. در این مرحله متخصص شنوای شناسی به والدین باید تمام تست های انجام شده را به طور کامل تشریح کند و حتی می تواند به آنها بگوید شما می توانید در یک کلینیک دیگر تست ها را تکرار کنید.

1. عصبانیت:

حال زمانی که که والدین از شوک خبر کم شنوا بودن فرزند دلبند خود خارج شوند وارد مرحله عصبانیت می شوند و می توانند به همسر خود، کودک خود و حتی متخصص حمله کنند. ازانیرو متخصص لازم است حتما در این مرحله با اندوه ایجاد شده برای خانواده همدرد شود و حتی با لحنی غمگین با آنها صحبت کند تا والدین از این مرحله زود رد شوند.

1. جر و بحث با خود و اطرافیان:

بعد از مرحله عصبانیت والدین کودک وارد مرحله جر و بحث می شوند و اتفاق رخ داده را به یکدیگر یا خود نسبت می دهند. مثلا پدر به مادر کودک می گوید شما عامل کم شنوایی کودک بودید مثلا در حین بارداری زیاد دارو مصرف می کردی و بسیاری از علل های غیر مرتبط

1. افسردگی:

مرحله چهارم مرحله افسردگی است که این مرحله بسیار سخت است و متاسفانه طبق مطالعات انجام شده توسط بنده و همکارانم حدود 29 درصد والدین و بخصوص مادران در این مرحله افسرده می شوند. طبق تجربه بنده در این مرحله والدین کودک کم شنوا را با سایر والدین اشنا می کنم و سعی می کنیم جلساتی ترتیب دهیم که والدین بتوانند با سایر والدینی که کودک کم شنوا دارند آشنا شوند.

1. پذیرش واقعیت:

مرحله آخر پذیرش این است که کودک ما کم شنوا است و باید برای آن کاری کنیم. اگر خانواده ایی زود از این مرحله گذر کند بهترین و منطقی ترین کمک را برای کودک خود و متخصص انجام داده است.

 

پدر و مادرهای عزیز، تجربه کار با بیش از 4800 کودک کم شنوا در طول سالیان گذشته نشان داده است که والدینی که طبق گفته های متخصص پیش بروند و زود به مرحله پذیرش برسند کودکان آنها بهترین نتیجه را برای نوزاد و کودک خود به ارمغان می آورند. و همچنین درطول سالیان بعدی گفتار و زبان کودک آنها نسبت به سایر کودکان بهتر است.