سلامت

گریه ی زیاد و بی قراری:

یکی از نشانه های مشخص و ساده گوش درد نوزاد، بی قراری و گریه زیاد نوزاد و مخصوصا بی خوابی های شبانه نوزاد است. البته باید توجه داشت که گریه و بی قراری نوزاد به دلایل مختلفی می تواند باشد ولی یکی از دلایل بی قراری نوزاد و گریه زیاد طفل همین گوش درد نوزادان است و این تخصص مادر مهربان نوزاد است که نوع گریه و بی قراری شبانه طفل را تشخیص دهد! البته بعضی وقت ها معاینه پزشکان مجرب هم می تواند مکمل تشخیص مادر باشد.

دست به گوش بردن نوزاد:

نوزادی که دارای درد گوش باشد معمولا دستان خود را مرتب به طرف گوش های خود می برد و با زبان بی زبانی به ما می خواهد این را بفهماند که گوشش درد می کند.

تکان دادن سر و مالیدن گوش ها به بالش:

نوزادی که گوش درد دارد معمولا سر خود را مرتب به اطراف (چپ و راست سر) چرخانده و گوش های خود را به بالش می مالد. شاید این یک حس ذاتی و غریزی است که خدای مهربان در وجود نوزاد قرار داده تا به این روش کمی از درد گوش نوزاد کاسته شود.

سبز رنگ بودن رنگ مدفوع نوزاد:

سبز بودن رنگ مدفوع نوزاد بهترین نشان برای گوش درد طبیعی طفل می باشد و از این نکته به راحتی می توان نوع گوش درد نوزاد را تشخیص داد.

درد هنگام فشار دادن گوش نوزاد:

اگر گوش نوزاد را به آرامی فشار دهیم و این کار باعث گریه و ناراحتی کودک شود به احتمال زیاد نشانه وجود درد گوش در نوزاد می باشد.

درمان گوش درد طبیعی نوزاد

به هنگام گوش درد نوزاد، برای بهبود یافتن درد وی، گوشش را گرم کنید. این روش درمانی بسیار موثر بوده و بی ضرر هم می باشد.بدین منظور ابتدا قسمت خارجی گوش نوزاد و دور تا دور آن را با روغن های گیاهی و طبیعی مثل بنفشه، سیاهدانه، گردو، زیتون و یا ترکیبی از آن ها، بمالید.

سپس پنبه ای را کمی به یکی از این روغن ها آغشته کرده و در دهانه گوش (روی سوراخ گوش) قرار دهید. پنبه به اندازه ای باشد که داخل گوش نرود و قدری به روغن آغشته شود که روغنی از آن به داخل گوش جاری نشود. وقتی نوزاد آرام شد پنبه را از گوش خارج کنید. با این روش گوش درد نوزاد تسکین می یابد.

علایم گوش درد عفونی در نوزاد

اگر گوش درد به خاطر عفونت، التهاب، عدم درمان سرماخوردگی نوزادان، نفوذ کردن آب به داخل گوش و… باشد، در این مواقع نیز نوزاد بی قرار شده و دستانش را به سمت گوش هایش می برد. گریه نوزاد به هنگام خواب شبانه و یا شیر نخوردن نوزاد و کم اشتها شدن وی از علل عفونت و درد گوش می باشد.

اگر عفونت شدید باشد، نوزاد تب کرده و ترشحات زرد و یا سفید رنگی که بوی بدی هم دارند، از گوش نوزاد خارج می شوند. اگر عفونت گوش نوزاد درمان نشود منجر به سوراخ شدن پرده گوش شده و مشکلات شنوایی برای نوزاد ایجاد می شود.

برای پیشگیری از سرما خوردگی نوزاد و در نتیجه عفونت و گوش درد نوزاد, بهتر است که او را واکسینه کنید، از خوابیدن نوزاد به هنگام شیر خوردن جلوگیری کنید تا شیر به داخل گوش ریخته نشود، نوزاد را از افراد و یا کودکان سرما خورده دور نگه دارید.

برای درمان عفونت گوش، نوزاد را نزد پزشک ببرید. اگر عفونت گوش شدید نباشد می توان با عسل آن را درمان کرد. مقدار کمی از عسل طبیعی را بر روی حرارت غیر مستقیم مثل بخار کتری قرار داده تا کمی نرم و روان شود اما داغ نشود. سپس نوزاد را به یک طرف بخوابانید و با استفاده از یک چوب کبریت مقداری از عسل را بردارید. چوب کبریت آغشته به عسل را در فاصله دو تا سه سانتی متر بالای گوش نگه دارید. سپس در همان فاصله فقط یک قطره از عسل را در سوراخ گوش نوزاد بریزید.

اجازه دهید نوزاد چند دقیقه ای در همان حالت بماند تا عسل کاملا وارد گوش شود. در همین حین اطراف گوش نوزاد را به آرامی بمالید. این روش درمانی موجب تسکین گوش درد نوزاد شده و عفونت گوش و حتی تب وی هم بهبود می یابد.

روش های جلوگیری از عفونت گوش نوزاد

شیر مادر

در صورت امکان 6 تا 12 ماه، کودک خود را از شیر مادر تغذیه کنید. آنتی بادی‌های موجود در شیر مادر از ایجاد عفونت‌ها در بدن نوزاد جلوگیری می‌کند.

دوری از دود

کودک خود را در معرض دود قرار ندهید. دود می‌تواند گوش درد نوزاد را تشدید کند.

استفاده مناسب از شیشه شیر کودک

اگر با شیشه کودک خود را تغذیه می‌کنید، کودک را به صورت نیمه راست قرار دهید که مایعات موجود در شیشه به سمت گوش جریان نیابد.

قرار گرفتن در محیطی سالم و دور از بیماری

در صورت امکان کودک خود را به محیط‌هایی که امکان سرماخوردگی و آنفولانزا زیاد است، نبرید. اگر شما یا شخصی در خانواده‌تان بیمار است، دست‌هایتان را بشویید تا میکروب‌ها را از نوزادتان دور نگه دارید.

واکسیناسیون

همه واکسن‌های نوزاد را در زمان‌های مشخص بزنید و مطمئن شوید کودکتان به موقع واکسینه شده است.

عفونت گوش می تواند آزار دهنده باشد و ممکن است در اثر عفونت قارچی، تجمع موم گوش، یا در اثر فشار ایجاد شده در حین استراحت ایجاد شود. عفونت گوش وقتی رخ می دهد که باکتری یا ویروس خاصی به گوش میانی حمله کند و سپس در پشت پرده گوش قرار می گیرد که باعث درد شدید خواهد شد.دلایل عفونت گوش در دوران بارداری

عوامل بسیاری ممکن است باعث عفونت گوش شوند. پزشک علت دقیق درد و عفونت گوش را شناسایی خواهد کرد. برخی از عوامل احتمالی عبارتند از:

1. پاتوژن ها:

هنگامی که پاتوژن هایی مانند باکتری یا ویروس به داخل گوش راه پیدا کنند، ممکن است که عفونت گوش رخ دهد. این پاتوژن ها ممکن است باعث بیماری های شایع مانند مخاط اضافی، سرما خوردگی، آلرژی، عفونت سینوس و تورم آدنوئیدها شده و باعث التهاب شوند.

التهاب منجر به انسداد شیپور استاش ( لوله ای که قسمت میانی گوش و حلق را به هم متصل می کند) خواهد شد. این انسداد می تواند باعث تجمع مایعات در گوش میانی و در نتیجه عفونت شود که در برخی موارد ممکن است باعث کم شنوایی موقت نیز شود.

سایر علل عفونت گوش در بارداری

تجمع موم گوش

فشار ایجاد شده بر روی گوش هنگام استراحت یا خوابیدن به پهلو

تمام قسمت های بدن شما حقایق جالبی را راجع به شرایط سلامتی فعلی شما می گویند. گوش های شما نیز در رابطه با سلامتی شما بسیار مهم هستند. در این متن در مورد برخی از حقایق جالب اندام حس شنوایی خود بشنوید. تمام پنج حس شما نه تنها به شما در برقراری ارتباط با جهان اطرافتان کمک می کنند، بلکه آنها در رابطه با سلامت کنونی شما نیز به شما چیزهایی را نشان می دهند.

تشخیص سلامت و بیماری های بدن از روی شکل و فرم گوش

1. تشخیص بیماری از پوسته پوسته شدن و خشک شدن گوش:

اگر موم گوش و پوست داخل گوش شما لکه دار و خشک باشد، این امر می تواند به دلیل اگزما باشد. به گفته متخصصان سلامت، این نیز می تواند نشانه ای از پسوریازیس باشد (هرچند شایع نیست). اگر در کانال گوش خود جوش هایی را پیدا کردید، باید به پزشک مراجعه کنید. 

2. تشخیص بیماری از زنگ گوش ها:

زنگ مداوم، صدای سوت زدن و سر و صدا در گوش می تواند به علت وزوز گوش باشد. با توجه به نشریات بهداشتی دانشگاه هاروارد در دانشگاه پزشکی اش، صدا می تواند از یک گوش یا هر دو از راه دوری باشد ، این اتفاق زمانی می افتد که شما در کنسرت های با صدای بلند و رویدادهای ورزشی شرکت می کنید. اگر به موقع درمان نشود، این می تواند منجر به ناشنوائی ناگهانی و سایر اختلالات شنوایی شود.

تشخیص بیماری های جدی از روی علائمی در گوش 

3. بیرون ریختن موم از گوش:

اگر موم گوش شما بعد از یک ورزش طولانی مدت یا زمانی که صبح بیدار می شوید از گوشتان بیرون می ریزد، این امر می تواند یک عفونت یا بیماری مزمن گوش باشد. گوش مرطوب نیز می تواند به دلیل عرق و ورزش زیاد باشد بنابراین نگران نباشید اگر در روزهای گرم تابستان از گوش شما موم بیرون بیاید. 

4. تشخیص بیماری از گوش خارش دار :

ما هرگز به صورت روزانه نیازی به خاراندن گوش های خود نداریم، اما اگر به دلیل خارش، انگشتان خود را به طور دائمی در گوش خود می برید، ممکن است به علت عفونت و یا بعضی از بیماری های شنوایی باشد. اگر مایل هستید این درد را از بین ببرید، به پزشک مراجعه کنید.

تشخیص بیماری های مزمن از روی گوش 

5. آیا موم و خود گوش شما بوی بدی دارد؟

موم گوش شما باید بی بو باشد، اما اگر موم گوش شما بوی بدی دارد، می تواند علامتی از عفونت باشد ، بر طبق تحقیقات، این امر می تواند منجر به عفونت شدید و در برخی موارد حتی پسوریازیس شود. توصیه می شود که اگر متوجه بویی از موم گوشتان شدید، گوش خود را به پزشک نشان دهید. 

6. تشخیص بیماری از روی شکل غیر معمول گوش:

شکل غیر معمول و اندازه گوش شما نشان دهنده مشکل کلیه شما است ؛ اگر یک جوش کوچک در گوش داخلی خود پیدا کردید، باید بلافاصله به پزشک خود مراجعه کنید و کلیه هایتان را آزمایش کنید. 

7. تشخیص بیماری از چاله ها و برآمدگی های گوش :

یک سندروم به نام سندرم بکویت ویدمن، باعث ایجاد چین و چاله یا حفره های کوچکی در اطراف گوش می شود ؛ در صورتی که درمان نشود، می تواند دچار تشدید شود بنابراین توصیه می شود که فوری به پزشک مراجعه کنید.

تشخیص بیماری های خطرناک از روی نشانه هایی در گوش 

8. تشخیص بیماری از چین و چروک نرمه گوش:

چروک مورب در لوب شما ممکن است نشانه ای از بیماری قلبی باشد ، این چروک نیز "علامت فرانک" نامیده می شود. دانشمندان هنوز علت دقیق این چروک ها را نمی دانند و همه کسانی که این بیماری را دارند، بیماری قلبی نیز دارند اما اگر شما این چروک ها را دارید، باید به پزشک خود مراجعه کنید. 

9. تشخیص بیماری از خطوط روی لاله گوش:

یکی از راههای تشخیص بیماری های قلبی و عروقی برای از متخصصان دقت در ویژگی های ظاهری لاله گوش است ، به طوریکه بررسی ها ثابت می کند خطوط اریب لاله گوش را می توان در کنار عواملی چون سن، قد و زمینه های موروثی بیماری دیابت به عنوان نشانه ای مهم در ابتلا به بیماری های قلبی-عروقی در نظر گرفت.

گرومت ها لوله های بسیار کوچکی از جنس پلاستیک یا فلز با اندازه حدود 1.5 – 2 میلی متر هستند که به منظور درمان شرایط موجود در گوش میانی در طی یک جراحی در داخل پرده گوش قرار می گیرند. این شرایط شامل عفونت های مکرر گوش میانی و یا مشکل چسب گوش می باشد. گرومت گوش اجازه می دهد هوا از پرده گوش عبور کرده و فشار هوای هر دو طرف را مساوی نگه می دارند. جراح یک سوراخ کوچک در پرده گوش ایجاد می کند و گرومت را در سوراخ قرار می دهد. این لوله کوچک معمولاً شش تا دوازده ماه در جای خود مانده و هیچ گونه ناراحتی ایجاد نمی کنند و بعد از طی این مدت خود به خود می افتد و اثری در پرده گوش باقی نمی ماند.

نحوه کارکرد گوش میانی

گوش میانی فضایی مملو از هوا است که شامل 3 استخوان ریز (استخوان چکشی، استخوان سندانی و استخوان رکابی ) است. ارتعاشات ناشی از امواج صوتی از پرده گوش به استخوانچه ها منتقل شده و در این قسمت صدا تقویت شده و ارتعاش ها به گوش داخلی منتقل می شود. گرومت گوش با ایجاد یک سوراخ موجب ایجاد ارتباط بین گوش میانی و مجرای گوش می شود.

اهمیت و کارکرد لوله استاش

اهمیت و کارکرد لوله استاش

گوش میانی توسط لوله استاش به پشت بینی و گلو متصل می شود. لوله استاش اجازه می دهد تا هوا به گوش میانی وارد شود. به حفظ فشار هوای مساوی در داخل و خارج گوش میانی کمک می کند، تا پرده گوش بتواند به طور موثر به ارتعاش دراید و مایعات و مخاط را از گوش میانی به پشت بینی و گلو تخلیه کند. لوله استاش باز است تا فشار در فضای گوش میانی برابر شود. این باعث کلیک یا پاپی می شود که ممکن است هنگام مسافرت با هواپیما یا بالا رفتن از یک تپه شیب دار تجربه کرده باشید. این “پاپ” ها شواهدی بر اثبات این نکته است که لوله استاش شما کار خود را انجام می دهد.

بیماری چسب گوش

چسب گوش یک از انواع بیماری های گوش است که در نتیجه خوب کار نکردن لوله استاش یا مسدود شدن آن در اثر التهاب یا تجمع مخاط ایجاد می شود. در این حالت، هوای گوش میانی جذب می شود اما جایگزین نمی شود. این امر باعث می شود فشار هوا در گوش میانی کمتر از فشار هوا در مجرای گوش باشد. فشار منفی در گوش میانی باعث جمع شدن مایعات در آنجا می شود. با گذشت زمان، مایعات ضخیمتر شده و منجر به ایجاد مشکلی به نام چسب گوش می شود. چسب گوش در کودکان بیشتر از بزرگسالان است، به این دلیل که لوله های استاش کودکان باریکتر و افقی تر هستند و راحتتر مسدود می شوند. چسب گوش به اوتیت میانی همراه با افیوژن نیز معروف است و میتواند باعث مشکلات شنوایی شود. در این حالت جراح از گرومت گوش استفاده می کند تا این مشکل را برطرف کند.

علائم چسب گوش در کودکان

علائم چسب گوش در کودکان

کودکانی که دارای مشکل چسب گوش هستند ممکن است این علائم را داشته باشند:

• مشکل شنوایی
• تحریک پذیری
• اختلال عدم توجه
• مشکلات رفتاری

مشکلات شنوایی مرتبط با چسب گوش می تواند منجر به مشکلاتی در رشد گفتار و زبان شود. به ندرت، کودکان مبتلا به چسب گوش ممکن است در تعادل یا درد مبهم در گوش مشکل داشته باشند. گرومت گوش کاری را انجام می دهد که لوله استاش با عملکرد مناسب باید انجام دهد و به گوش میانی فرصت بازیابی می دهد.

روش جراحی و قرار دادن گرومت در گوش

روش جراحی و قرار دادن گرومت در گوش

اگر کودک حداقل 3 ماه چسب گوش داشته و مشکل شنوایی داشته باشد، ممکن است پزشک قرار دادن گرومت را پیشنهاد دهد. درکودکان مبتلا به عفونت های مکرر گوش نیز، گرومت گوش به جلوگیری از عفونت های مکرر کمک می کند. روش جراحی ساده بوده و میرینگوتومی (myringotomy) نامیده می شود. یک برش کوچک در پرده گوش ایجاد شده و مایعات داخل آن خارج می شود. سپس گرومت که به آن لوله تهویه یا لوله تمپانوستومی (tympanostomy) نیز گفته می شود، در پرده گوش قرار می گیرد تا گوش میانی تهویه شده و امکان تخلیه مایعات نیز وجود داشته باشد. این جراحی حدود 15 دقیقه طول کشیده و تحت بیهوشی عمومی انجام می شود و معمولاً فقط به عنوان یک روش روزانه انجام می شود – کودک نیازی به یک شب ماندن در بیمارستان نخواهد داشت.

مراقبت های لازم در کودکان دارای گرومت

اکثر کودکان پس از جراحی و قرار دادن گرومت گوش به خوبی بهبود می یابند. اگر کودک شما درد یا هرگونه ترشح از گوش دارد که بیش از 5 روز طول بکشد، باید به پزشک مراجعه کنید. برای جلوگیری از ابتلا به عفونت گوش، پزشک ممکن است به شما پیشنهاد دهد که کودک از خیس شدن گوش خود با آبی که میکروب دارد مانند آب حمام، اجتناب کند و در هنگام استحمام و شنا از گوشی های مخصوص استفاده کند. در هفته اول بعد از قرار دادن گرومت باید از شنا خودداری شود. اگر کودک قبل از داشتن گرومت مشکل شنوایی داشته است، باید بلافاصله پس از قرار دادن گرومت، آزمایش شنوایی انجام دهد تا بررسی شود که ایا شنوایی وی بهتر شده است. بیشتر کودکان در شنوایی خود بهبودی کامل خواهند داشت.

مشکلات گوش میانی و تاثیر بر شنوایی

مشکلات گوش میانی و تاثیر بر شنوایی

وقتی گوش میانی از مایع پر می شود، ساختارهای گوش کمتر قابلیت تحرک خواهند داشت و توانایی انتقال ارتعاش های صوتی را به گوش داخلی ندارند. بنابراین یکی از علل انواع کم شنوایی می تواند مربوط به گوش میانی باشد به این نوع کم شنوایی هدایتی گفته می شود زیرا در اثر این مشکل از “هدایت” صحیح صدا از طریق گوش میانی به اعصاب شنوایی در گوش داخلی جلوگیری می شود.

عفونت در گوش میانی

در این نوع عفونت گوش (که گاهی اوتیت میانی حاد نامیده می شود)، فضای پر از هوای پشت پرده گوش که حاوی استخوان های ریز ارتعاشی گوش است دچار عفونت می شود. کودکان بیشتر از بزرگسالان به عفونت گوش میانی مبتلا می شوند. از آن جا که عفونت گوش اغلب به خودی خود برطرف می شود، درمان ممکن است فقط شامل کنترل درد و رصد بیماری باشد. گاهی اوقات، برای رفع عفونت از آنتی بیوتیک نیز استفاده می شود. برخی افراد مستعد ابتلا به عفونت های متعدد گوش هستند که این می تواند باعث مشکلات شنوایی و سایر عوارض جدی شده و برای درمان آن از گرومت گوش استفاده شود.

علائم و نشانه های عفونت گوش

علائم و نشانه های عفونت گوش

شروع علائم عفونت گوش معمولاً سریع است. علائم و نشانه های شایع در کودکان عبارتند از:

• گوش درد، به خصوص هنگام خوابیدن
• مشکل در خواب
• گریه بیش از حد معمول
• سر و صدا
• مشکل در شنیدن یا پاسخ دادن به صداها
• از دست دادن تعادل
• تب 38 درجه سانتیگراد یا بالاتر
• تخلیه مایعات از گوش
• سردرد
• از دست دادن اشتها

علائم و نشانه های شایع در بزرگسالان نیز عبارتند از:

• گوش درد
• تخلیه مایعات از گوش
• مشکل در شنیدن

در صورت موارد زیر لازم است که هرچه سریع تر به پزشک متخصص مراجعه شود:

• علائم بیش از یک روز ادامه داشته باشد.
• علائم در کودک کمتر از 6 ماه وجود دارد.
• درد گوش شدید است.
• نوزاد یا کودک نوپا پس از سرماخوردگی یا سایر عفونت های دستگاه تنفس فوقانی بی خواب یا تحریک پذیر است.
• ترشح مایعات، چرک یا مایعات خونی از گوش مشاهده می شود.

دلایل و عوارض عفونت در گوش میانی

علت و عوارض عفونت گوش میانی چیست ؟ عفونت گوش به دلیل وجود باکتری یا ویروس در گوش میانی ایجاد می شود. این عفونت اغلب به دلیل بیماری دیگری مثل سرماخوردگی، آنفولانزا یا آلرژی رخ داده که باعث گرفتگی و تورم مجاری بینی، گلو و لوله های استاش می شود. برخی از دلایل دیگر عفونت نیز در ادامه شرح داده می شود.

نقش آدنوئیدها در ایجاد عفونت

نقش آدنوئیدها در ایجاد عفونت

آدنوئیدها دو بافت کوچک در قسمت بالای بینی هستند که به نظر می رسد در فعالیت سیستم ایمنی بدن و از بین بردن میکروب هایی که از دهان و بینی وارد می شوند نقش دارند. از آنجا که آدنوئیدها نزدیک دهانه لوله های استاش هستند، تورم آدنوئیدها ممکن است لوله ها را مسدود کند. این می تواند منجر به عفونت گوش میانی شود. تورم و تحریک آدنوئیدها در عفونت گوش در کودکان نقش زیادی دارد زیرا کودکان نسبت به بزرگسالان دارای آدنوئید نسبتاً بزرگتری هستند.

نقش شرایط مرتبط گوش میانی

• اوتیت میانی همراه با افیوژن، یا تورم و تجمع مایعات (افیوژن) در گوش میانی بدون عفونت باکتریایی یا ویروسی. درواقع این مورد زمانی رخ می دهد که تجمع مایعات پس از بهبود عفونت گوش همچنان ادامه پیدا می کند. همچنین ممکن است به دلیل برخی از اختلالات عملکردی یا انسداد غیر عفونی لوله های استاش رخ دهد.
• اوتیت میانی مزمن همراه با افیوژن هنگامی اتفاق می افتد که مایعات در گوش میانی باقی مانده و بدون عفونت باکتریایی یا ویروسی به بازگشت خود ادامه دهند که موجب می شود کودکان دوباره برای ابتلا به عفونت جدید گوش مستعد باشند علاوه بر این ممکن است بر شنوایی نیز تأثیر بگذارد.
• اوتیت میانی مزمن چرکی، یک عفونت گوش است که با درمان های معمول از بین نمی رود. این می تواند منجر به ایجاد سوراخ در پرده گوش شود.

عوارض احتمالی عفونت گوش

بیشتر عفونت های گوش عوارض طولانی مدت ایجاد نمی کنند. اما در صورتی که عفونت بارها تکرار شود می تواند منجر به عوارض جدی شود، برخی از عوارض آن به شرح زیر می باشد.

کاهش شنوایی دائمی

کاهش شنوایی دائمی

اختلال شنوایی و کم شنوایی خفیف با عفونت گوش ایجاد شده و این یک موضوع کاملاً شایع است که معمولاً پس از برطرف شدن عفونت بهبود می یابد و جای نگرانی ندارد. اما در صورتی که عفونت گوش به طور مکرر اتفاق بیفتد ممکن است منجر به کاهش شنوایی قابل توجهی شود. اگر آسیب دائمی در پرده گوش یا سایر ساختارهای گوش میانی وجود داشته باشد، ممکن است کاهش شنوایی به صورت دائمی رخ دهد.

تأخیر در گفتار یا رشد

اگر شنوایی در نوزادان و کودکان نوپا به طور موقت یا دائمی مختل شود، ممکن است در مهارت های گفتاری، اجتماعی و رشد دچار تأخیر شوند. گسترش عفونت های درمان نشده یا عفونت هایی که به درمان پاسخ خوبی نمی دهند، می توانند به بافت های مجاور سرایت کنند. عفونت ماستوئید (برآمدگی استخوانی پشت گوش) یکی از این عفونت های احتمالی است که می تواند منجر به آسیب به استخوان و تشکیل کیستهای چرکی شود. عفونت های جدی گوش میانی به ندرت به سایر بافت های جمجمه، از جمله مغز یا غشاهای اطراف مغز (مننژیت) گسترش می یابد.

پاره شدن پرده گوش

پاره شدن پرده گوش

در برخی موارد عفونت ممکن است سبب پارگی پرده گوش شود که البته بیشتر پارگی های پرده گوش در طی 72 ساعت بهبود می یابند. دربرخی موارد نیز در صورت عدم ترمیم کامل، جراحی مورد نیاز خواهد بود.

فاکتور های خطر در عفونت گوش

عواملی که ممکن است خطر ابتلا به عفونت گوش را افزایش دهند شامل موارد زیر هستند:

• سن: کودکان بین 6 ماه تا 2 سال به دلیل اندازه و شکل لوله های استاش و همچنین در حال تکامل بودن سیستم ایمنی بدن آنها، بیشتر در معرض عفونت گوش هستند.
• مراقبت گروهی از کودکان
• شیر دادن به نوزاد: نوزادانی که با شیشه شیر می خورند، بیشتر از نوزادانی که از شیر مادر تغذیه می کنند دچار عفونت گوش می شوند.
• عوامل فصلی: عفونت گوش بیشتر در پاییز و زمستان دیده می شود.
• کیفیت پایین هوا: قرار گرفتن در معرض دود تنباکو یا آلودگی هوا در سطح بالا می تواند خطر عفونت گوش را افزایش دهد.
• شکاف کام: تفاوت در ساختار استخوان و عضلات در کودکانی که شکاف کام دارند، ممکن است تخلیه لوله استاش را دشوارتر کرده و منجر به عفونت شود.

راهکارهایی جهت جلوگیری از عفونت گوش

با رعایت نکات مربوط به بهداشت و سلامتی گوش می توان از ایجاد عفونت در آن جلوگیری کرد. رعایت بهداشت فردی و واکسیناسیون های لازم، بمنظور جلوگیری از ابتلا به سرماخوردگی و بیماری های مسری دیگر که ممکن است سبب ایجاد عفونت شوند ضروری است. اجتناب از دود سیگار، تغذیه کودک با شیر مادر، پرهیز از فرو کردن اجسام نوک تیز و آلوده در گوش، نیز از مواردی است که به سلامتی گوش کمک می کند.

منبع: https://bit.ly/2VI8bEk

کاهش شنوایی شایع ترین اختلال شنوایی است که در ابتدا بدون علائم ظاهری بروز می کند. اما اگر این بیماری پیش رونده بموقع درمان نشود در اغلب موارد به اختلال در یادگیری کودک، اختلال در تکلم و حتی عقب ماندگی ذهنی کودک منجر می شود.

زمانی از اختلالات شنیداری صحبت می شوند که فرد قادر به شنیدن صداها به خوبی یک فرد سالم نباشد و می تواند خفیف، متوسط، شدید یا خیلی شدید باشد که به مورد آخر «ناشنوایی» گفته می شود و فرد هیچ صدایی حتی با شدت بالا را نمی شنود. گرچه بیشتر کودکان با قدرت شنوایی طبیعی متولد می شوند، اما از هر 1000 تولد 1 تا 3 نوزاد دچار ضعف شنوایی در یک یا هر دو گوش هستند و 10 تا 20 درصد ناشنوایی نیز در سنین خیلی پایین اتفاق می افتد.

آمار نشان می دهد از هر هزار کودکی که به دنیا می آید، حدود 3کودک در بدو تولد دچار اختلال کاهش شنوایی خیلی شدید می شوند. اما نباید تصور کرد نوزادانی که با شنوایی طبیعی متولد می شوند، از این اختلال مصون هستند. حدود 8/1 درصد از نوزادانی که شنوایی مناسبی دارند طی مراحل رشد دچار کاهش شنوایی می شوند. البته شدت بیماری در مبتلایان مختلف است. او می گوید:«بنابراین با توجه به این آمارها درمی یابیم که کودکان بسیاری در اطراف ما از کاهش شنوایی رنج می برند که نیازمند درمان خواهند بود.»

علل شناخته شدن ضعف شنوایی در نوزادان و کودکان

 گرچه حدود نیمی از موارد کم شنوایی یا ناشنوایی به عوامل خطری مانند زمینه ژنتیک، زایمان زودرس یا بیماری های دوران جنینی مربوط می شود اما بقیه موارد بدون علت مشخصی بروز می کنند.

از همین رو، انجام تست های شنوایی در زمان تولد برای همه نوزادان ضروری است تا مشکل در سریع ترین زمان شناسایی شود و درمان مناسب انجام گیرد.

ناشنوایی ژنتیکی: کم شنوایی و ناشنوایی ممکن است سابقه وراثت داشته باشد که معمولا می تواند با ناهنجاری های کروموزومی مانند نشانگان داون نیز همراه باشد. البته عوامل ژنتیک دیگری نیز وجود دارد که زمینه ساز ضعف قدرت شنوایی و پیشرفت ناهنجاری هایی در عملکرد گوش داخلی و عصب شنوایی می شود. این ناراحتی ممکن است همراه با بعضی از بیماری های وراثتی تشخیص داده شود.

بیماری های دوران بارداری: مشکلات شنوایی کودک می تواند در دوران بارداری اتفاق بیفتد، در حالی که هیچ زمینه ژنتیکی ای وجود ندارد. مصرف الکل و مواد مخدر، ابتلا به عفونت های باکتریایی و ویروسی مانند سرخجه، سیفلیس و توکسوپلاسموز و بیماری های متابولیک از جمله شرایط خطر در دوران بارداری محسوب می شوند.

کاهش شنوایی در زمان تولد: عوامل مختلفی طی روند زایمان نیز می تواند ناشنوایی یا کم شنوایی نوزاد را رقم بزند. این مشکل، به خصوص در صورت کمبود اکسیژن، خونریزی مغزی، نقایص فیزیکی هنگام تولد و زایمان زودرس ایجاد می شود. همچنین مصرف بعضی داروها در عفونت های نوزادان، سل، سرطان و مالاریا نیز ممکن است با تحلیل برگشت ناپذیر شنوایی همراه باشد.

ناشنوایی در دوران کودکی: مشکلات شنوایی در کودکان 2 تا 6 سال اساسا ناشی از سرماخوردگی، اوتیت یا التهاب لوزه هاست. سرخک، اریون و سرخجه نیز از دیگر بیماری های زمینه ساز در این سنین هستند.

ضعف شنوایی در نوجوانی: صدا مهم ترین عامل تحلیل قدرت شنوایی در نوجوانان است گوش دادن به موسیقی با صدای خیلی بلند، به خصوص با گوشی مهم ترین عادت پرخطر محسوب می شود. اگر گوش ها به طور مداوم با فرکانس صدای خیلی بالا مواجه باشند، آسیب های همیشگی ممکن است بروز کند.

عوارض عدم تشخیص ناشنوایی در دوران نوزادی

 تشخیص زودهنگام اختلالات شنوایی نوزادان برای اطمینان از طبیعی ترین روند رشد او ضروری خواهدبود. درواقع، نخستین سال های زندگی تاثیر قطعی در رشد زبان و صحیت کردن دارد. کودکی که از مشکلات شنوایی حتی در جزیی ترین سطح رنج می برد، در معرض خطرات تاخیر در کسب مهارت های اجتماعی و همچنین یادگیری قرار دارد. تاثیرات ناشنوایی بر کودکان در همه سنی کاملا جدی و حائز اهمیت است که تشخیص به موقع می تواند این آثار منفی را کاهش دهد.

علایم ضعف شنیداری در نوزادان و کودکان

 • وادار کردن مخاطب به تکرار کلمات

• تلفظ نادرست یا اشتباه بعضی کلمات

• پیشرفت نداشتن یا عقب گرد در پیشرفت زبان آموزی

• ابتلا به او تیت

• نیاز به افزایش صدای تلویزیون را رادیو

• نداشتن واکنش طبیعی نسبت به صداهای ضعیف، متوسط و شدید

• بی توجه و حواس پرت به نظر آمدن

• نداشتن واکنش نسبت به شنیدن نام

• عدم پاسخگویی نوزاد و کودک از پشت سر یا جایی دیگر که امکان دیدن فرد را ندارد.

• ناتوانی در پیدا کردن شخصی که از فاصله ای دور در منزل او را صدا می زند.