سلامت

عفونت

عفونت گوش یکی از رایج‌ترین دلایل پارگی پرده گوش است، بخصوص در کودکان. به هنگام عفونت گوش، مایعات، پشت پرده گوش انباشته می‌شود. فشاری که از طریق این مایعات به پرده وارد می‌شود، باعث پارگی آن می‌شود.

 

تغییرات فشار

بعضی از فعالیت‌های دیگر نیز می‌تواند موجب تغییرات فشار در گوش و پاره شدن پرده‌ گوش شود. این فرایند، «باروتروما» نامیده می‌شود که عبارت است از آسیب فیزیکی ناشی از تغییرات فشار محیط اطراف روی فضاهای هوایی موجود در حفرات بدن انسان. این شرایط در اصل، زمانی اتفاق می‌افتد که فشار فضای بیرون از گوش، تغییرات قابل توجهی با فضای داخل گوش داشته باشد. فعالیت‌هایی که موجب «باروتروما» می‌شود، عبارت‌اند از:

 

غواصی اسکوبا؛

مسافرت هوایی؛

رانندگی در ارتفاعات بالا؛

امواج شوک؛

ضربه‌های شدید و محکم به گوش.

جراحت یا تروما

جراحات نیز می‌توانند موجب پارگی در پرده‌ گوش شوند. هر تروما یا آسیب که به گوش یا یک طرف از سر وارد شود، می‌تواند پارگی پرده گوش را ایجاد کند. اتفاقات زیر می‌تواند پارگی پرده گوش را ایجاد کنند:

 

ضربه خوردن به گوش یا وارد شدن فشار ناگهانی به آن؛

آسیب دیدن در حرکت های ورزشی؛

تصادفات رانندگی.

علائم پارگی پرده گوش

گوش درد از شایع‌ترین علائم پارگی پرده گوش است. برای بعضی از افراد، درد ممکن است، شدید باشد. این درد ممکن است در طول روز ثابت و شدید بماند یا شدت آن، کمتر یا بیشتر شود.

 

معمولا، به محض اینکه درد از بین می‌رود، گوش، کم‌کم توانایی خود را از دست می‌دهد. در این مرحله، پرده‌ی گوش، پاره شده است. مایعات آبکی، خون‌آلود یا چرکی ممکن است از گوش آسیب دیده خارج شود. پارگی که ناشی از عفونت گوش میانی باشد، معمولا سبب خونریزی می‌شود. این عفونت‌های گوش معمولا در بچه‌های کوچک، بزرگسالانی که زیاد دچار آنفولانزا و سرماخوردگی می‌شوند یا در محیط‌هایی که کیفیت هوا مناسب نیست، بیشتر دیده می‌شود.

 

ممکن است گوش آسیب دیده، شنوایی را از دست بدهد یا شنوایی‌ آن کاهش پیدا کند. همچنین ممکن است دچار وزوز گوش یا صدای زنگ‌زدن مداوم و حتی سرگیجه بشوید.

 

تشخیص پارگی پرده گوش

پزشک از روش‌های مختلفی برای تشخیص پاره شدن پرده گوش استفاده می‌کند.

 

از طریق نمونه‌ی مایعات

پزشک، مایع خارج شده از گوش را بررسی می‌کند در صورتی که عفونت در آن باشد، ممکن است عفونت گوش میانی باعث پاره شدن پرده گوش شده باشد.

 

معاینه با گوش بین یا اتوسکوپ

پزشک با استفاده از وسیله‌ای خاص به نام «اتوسکوپ» که دارای چراغ قوه است، داخل کانال گوش را معاینه می‌کند.

 

تست شنوایی

پزشک با تست‌های شنوایی مخصوص، میزان سطح شنوایی بیمار و ظرفیت پرده‌ی گوش را بررسی می‌کند.

 

تمپانومتری

«تمپانومتری»، آزمایشی برای مشخص‌کردن عملکرد گوش میانی و سلامت حرکت پرده گوش است. در این تست، پزشک با استفاده از «تمپانومتر» و قراردادن آن در گوش، پاسخ‌های پرده‌ی گوش را به تغییرات فشار بررسی می‌کند.

 

اگر به آزمایش‌های خاص یا درمان‌های ویژه برای پارگی پرده‌ی گوش نیاز داشته باشید، پزشک ممکن است شما را به متخصص گوش و حلق و بینی ارجاع دهد.

 

درمان پارگی پرده گوش

درمان‌ پاره شدن پرده گوش معمولا برای بهبود یا کاهش درد و کم‌کردن یا از بین بردن عفونت است.

 

پچینگ یا وصله کردن

اصطلاح «پچینگ» به معنای قراردادن یک لایه‌ی نازک مثل وصله روی پرده‌ی گوش است. اگر پرده‌‌ی گوش، خودبه‌خود ترمیم نشود، پزشک از این روش استفاده می‌کند. در این روش، پزشک، صفحه‌ای نازک و مخصوص را روی پارگی این غشا قرار می‌دهد. این وصله، غشای پرده‌ی صماخ را تحریک می‌کند که مجددا رشد کند و پیوند بخورد.

 

آنتی بیوتیک ها

آنتی بیوتیک، عفونت‌ها را از بین می‌برد که ممکن است این عفونت‌ها عامل پارگی پرده‌ی گوش باشد. این داروها از بروز عفونت‌های جدید پیشگیری می‌کنند؛ عفونت‌هایی که ممکن است ناشی از «پرفوراسیون» باشد. پزشک شما ممکن است آنتی بیوتیک های خوراکی یا قطره‌ گوش تجویز کند. حتی ممکن است هر دو را برای‌تان تجویز کند.